Studiehuis

Van de week had ik een boeiende bijeenkomst, zo eentje die je echt weer energie geeft. Een groep van circa zestig net geslaagde VWO leerlingen, die nog aan het begin van een aanstormende carrière staan en letterlijk en figuurlijk nog een heel leven voor zich hebben. Barstend en bruisend van ambitie, inzet en kracht, met onbeperkte mogelijkheden voor de toekomst.

Vroegah

Allemaal stonden ze aan het begin van een avontuur. Een studie, een stage, een reis, maar allemaal met een stip de horizon en een ambitieniveau wat fantastisch was. In deze bijeenkomst kwamen we ook op wat ik ooit had gedaan en wat ik nu deed. De “had gedaan” discussie was anders. Ik ben er een van de generatie die de wind mee had. Alles kon, alles gebeurde en alles was mogelijk. Hoewel mijn generatie de meest extreme jeugdwerkeloosheid ooit kende, ik ben geboren in 1969, hebben wij ook extreme kansen gehad.

Wonen

Maar pratend over het nu, kwamen we op mijn huidige baan en dan al snel op wonen. Hoe denkt een jong volwassene nu over wonen en woningbezit? Al snel kreeg ik de vraag of ik nu een huis zou kopen als ik hun leeftijd had? En dat is nu net geen vraag aan de kalkoen hoe die over Kerstmis denkt! Mijn eigen kinderen zitten in dezelfde situatie.

Doel

Mijn antwoord was vrij makkelijk. Als je het kan betalen, doen. Maar wel vanuit een ander perspectief dan de meesten dachten. Vrijwel iedereen ziet wonen namelijk als kopen, doorverkopen en winst. Dat is toch best vreemd. Ik stelde de vraag over mobiliteit. Stel je koopt een auto om je te verplaatsen. Je koopt mobiliteit. Verwacht je die over vijf jaar te verkopen met winst? Nee, natuurlijk niet, daar schrijf je op af. Waarom dan niet hetzelfde op wonen? Omdat er een schaarste is, omdat het een levensbehoefte is, waren antwoorden. Maar eten, liefde, contact, dat zijn toch ook primaire levensbehoeftes, maak je daar winst op?

Behoefte

We, wij, allemaal, moeten er denk ik aan wennen dat wonen, het hebben van een koopwoning, geen speculatief bezit is. Je koopt een huis om in te wonen. Om je daarin veilig te voelen, om geborgenheid te vinden, om daar je persoonlijke relaties in te laten groeien en koesteren. Dat is geen belegging, dat mag eigenlijk best geld kosten. Toch?

Toekomst

Dus zou ik investeren in wonen? Ja, absoluut. Want een ding is zeker, inflatie gaat door, vraag en aanbod blijft bestaan. En huren, ook als student, bied je flexibiliteit, maar weinig zekerheid. Als ik zou kunnen kiezen, stel dat ik het geld had, om voor mijn studerende kinderen een huis te kopen, dan zou ik het doen. Uiteindelijk wonen ze aan het eind gratis, hebben ze geleerd wat verantwoording is, wat delen is. En stiekem, heel stiekem, ben ik er van overtuigd dat, met name in de studentensteden, ik het koophuis nog met winst zou verkopen ook. Misschien tegen beter weten in, maar toch.
Fijne vakantie!